《和平甫舟中望九华山二首》拼音版

宋代王安石

píngzhōuzhōngwàngjiǔhuáshānèrshǒu--wángānshí

chǔyuèqiānwànshānxióngshānjiān

pángēnsuīzhuàngnǎixiūxiān

xiànshàngbǎishēnyǒngqiánzhān

xiāotiáoyānlánshàngpiāomiǎoqīngjiān

xíngshāosuǒzhǔshēn

jīngshénménménxiàngláijiànjiàn

xièjìnànchuánbàngcāngjiān

kuīguānzuòqióngwèijuéguǐyān

jiāngkōngwànmiànlántián

éránjiǔhuánzhēngshānjìnglián

sòngqiūyuèméikàncháoyángxiān

yóufēndàngsuǒjǐnchān

língkōngcuìdàozhízhàoyǐnghánmángxiān

zhǒnggànlínzhāngrán

biàntàishēngshūsuīshénnéngzhàn

dāngliúlǎoshēnshǎozhùshuíyúnyàn

zāiqínhànjūnhuángshànghéngqián

děngzhīshìyóushělián

èrhòuhuāngshénjiǔyàn

máicángzàiyúndēnghūnxiān

yòubāofēngwèiqiān

huòshìshǐshūtuōluòjiǎnqiān

dāngshíbèixúnyóujīnzàixiāngjiān

zhōngnánqínzhīwàngtàishānsuǒzhān

tiānwángzhìdòuluóyán

gǒunéngxiàmínwéiyuǎnzhān

fāngjīndōngnánhànmàizàonián

shàngcùngōngmiǎnqièshíxián

shénmǎngnánzhīshìbìngnéngbiān

wénzhāngqiǎohuìzhìshùgōngfēiqián

jiànbǎoguīlùncáipiánnán

gǒushìqièmiùyúnhuócāngqián

yōurénshānxièyán

xuéshízuòyǒuchuíquánshàngménlián

xúnchūhòujìnglǎnshèngqiányán

chāoránwǎngfǎnshìtiètiè

gāoxìngyuèqiānqiūbànchán

xiázhuīshāngluòwēngqínhuǒnéngyán

jìnchǔshēngjìngtuōchǔrénqián

qièsuǒshàngrénmóuliàngnánqiān

王安石简介

宋代·王安石的简介

王安石

王安石(1021年12月18日-1086年5月21日),字介甫,号半山,谥文,封荆国公。世人又称王荆公。汉族,北宋抚州临川人(今江西省抚州市临川区邓家巷人),中国北宋著名政治家、思想家、文学家、改革家,唐宋八大家之一。欧阳修称赞王安石:“翰林风月三千首,吏部文章二百年。老去自怜心尚在,后来谁与子争先。”传世文集有《王临川集》、《临川集拾遗》等。其诗文各体兼擅,词虽不多,但亦擅长,且有名作《桂枝香》等。而王荆公最得世人哄传之诗句莫过于《泊船瓜洲》中的“春风又绿江南岸,明月何时照我还。”

...〔 ► 王安石的诗(1607篇)