《和岑运使题赵吏部容膝斋诗》拼音版

宋代慕容彦逢

cényùn使shǐzhàoróngzhāishī--róngyànféng

gōngjiànjīnlóutáichāliáokuòzhūyìngchūliúbáomǎnzèngqīngluójiǎkōngguìhuítóujīng

yòujiànyuānmíngsānjìngshìyuánqīnglánmáoyánjǐnróngzhexīnzhīchǐtàifēiyuǎnmóuàonánchuāngānsuǒtuō

èrzixūnyóuzhìjīnchòuchuánfēnjiēzuòzhōnglángtiānzhànqiūshuǐhányǒngyuánliúshùfāngzhuó

xiǎozhāiróngānpànyuánjiēqínshūduìyǎnzhùqīngxiánzhàngcóngrénxiàoshūlüè

hóngchéndiǎndàochùzhǐxiāngwéijiēdànjìngshìsuǒjiānwèiyàozhīshǔqiū

nénggāoliánggānliáodàogāofēngxìnxuánmiǎozhēnzhǎngbiāozhìfēifánnǎiniàndōngshān

jiànchīshǎosuǒshíshēnghuìyǎnguānyǒusōngzikòuméncóngzhuó

huīcánzhǔwěisuījiānòngjuéwéibiānliángè

慕容彦逢简介

宋代·慕容彦逢的简介

(1067—1117)常州宜兴人,字淑遇,一作叔遇。哲宗元祐三年进士。复中绍圣二年弘词科。累迁太学博士。徽宗朝,除秘书省校书郎,三迁至左司谏,又擢中书舍人、尚书兵部侍郎,颇受知徽宗。为蔡京排挤,出知汝州。政和元年召还,官至刑部尚书。性嗜学,博通经史诸子,词章雅丽简古,挥笔立就,一时典册,多出其手。卒谥文友。有《摛文堂集》。

...〔 ► 慕容彦逢的诗(95篇)