《夏日与诸友文燕》拼音版

明代孙作

xiàzhūyǒuwényàn--sūnzuò

píngshēnghǎijiāojiāyǒuèrshù

zǎoniánshíhuángjiǔpánxīn

lànmànduōwénwǎnqīn

qiángdōngshìgōngshízàiyànchéng

xiáshíxiāngguòsuīkuǎnpéng

tàiqiūliǎngjiāéryuánfāngsuǒ

bànshēngzhédāngbáishízhǔ

tóusòngjīngshǐwèijuéshuāngyuè

jīnchūnxiāngféngdòngméi

cóngshītiāntáixìnggōng

xíngshìfāngqiáo

qiāoménsānyǒujīngsànchuángxiàshǔ

wèizài

chénzuòhuáng

xiāngduìchūgānsuìwàngqīnguǎ

shàngláichéntóuxiáguòyìng

tánxiézhǒuwànbàiguìzūn

shùzuòshàngzuòqiànliǎnggōng

liǎnggōngjīnzàijiāngmiǎoxiū

quēráncáohuàdiéyòushìjué

huìyǒushíjiāoqīnzài

fán宿měi怀huáiliánchuáng

shuízhīxiǎngjìngwéitōng

shìwǎnliújǐnkōngzhānzhù

孙作简介

明代·孙作的简介

元明间常州府江阴人,名作,以字行,一字次知。为文醇正典雅,动有依据。尝著书十二篇,号为《东家子》。元末避兵吴中,尽弃他物,独载书两簏。张士诚廪禄之,旋以母病谢去。明洪武六年聘修《大明日历》,授编修,乞改太平府教授。召为国子助教,累擢司业,归卒于家。有《沧螺集》。

...〔 ► 孙作的诗(44篇)